We naaiden samen een Vink

Mijn oudste dochter vroeg me al lang om samen met haar vriendinnen eens iets te kunnen naaien. Onder elkaar hadden ze al een naaiclubje opgericht en waren al plannen aan het smeden om dit te kunnen realiseren. Zelfs de lidkaarten lagen al klaar.

De paasvakantie was de ideale moment om ons er eens aan te wagen. En met 5 meiden gingen we aan de slag.

Een eigen tas maken, dat stond op de planning. Het werd de Vinktas 2.0

Hoe dichter het bij kwam vroeg ik me af of dit niet wat te veel van het goede was en of het wel een haalbaar project was om met z'n vijven op vier uurtjes af te werken.

Had ik niet beter begonnen met een speldenkussentje en ander klein grut?

Maar neen hoor!

Na enkele uurtjes hard werken konden de meiden pronken met hun werkstuk.

Het werden één voor één geweldige tassen. Elk een uniek stuk namen ze mee naar huis. En wat ze dan nog eens zo leuk vonden was dat ik voor elk van hen een persoonlijk naamlabeltje gemaakt had wat ze in hun tas konden verwerken.

Ik was moe maar voldaan na deze fijne namiddag met 5 ijverige tieners achter de naaimachine.

De dagen nadien kwamen enthousiaste berichtjes van de meiden en mama's over het resultaat en met honger naar meer. Dus dit verhaal wordt zeker nog vervolgd. 

Elise vol lof en altijd al dromend van een eigen blog vond dit ook een uitgelezen moment om dit te kunnen realiseren. Dus vanaf nu kan je haar en het naaiavontuur samen met haar vriendinnen volgen via deze blog.

Stof voor ...

durf-het-zelvers ...

Dit boek ligt al een hele tijd in mijn boekenkast. Eigenlijk gelogen, het heeft tot voor kort op de naaikamer van een goede vriendin gelegen en heeft zijn weg terug naar huis gevonden :-)

En tijdens de paasvakantie hebben we er ons dan ook aan gewaagd. Simon een vriendje van mijn jongste dochter had nog een verjaardagscadeautje tegoed. En wat maak je nu zoal voor een jongen. Het blijft me dikwijls een raadsel. Dus een rugzak/turnzak leek me wel handig. Ik had me weer bijna laten verleiden door mijn lieveling 'Zo Geknipt!'. Maar neen, niet deze keer!

In het boek van deze twee dames vond ik een patroon voor een leuke rugzak, maar je hebt er als het ware een klein beetje een rekenknobbel voor nodig of je speelt het gewoon wat simpel met de lintmeter om de omtrek van je cirkel te berekenen. 

Wat eerst een zucht teweegbracht was eigenlijk toch nog een meevaller. En al bij al is het een fijne rugzak die nog vrij snel in elkaar steekt. Dus ...

Na het exemplaar voor Simon zijn we dan ook maar onmiddellijk begonnen aan een tweede exemplaartje. Eéntje voor Sofie. Ook een vriendinnetje van Louise die haar verjaardagsfeestje vorig weekend gaf. 

Want zonder zelfgemaakt cadeautje zullen ze hier niet makkelijk naar een feestje vertrekken. 

Louise is er nog niet uit of ze haar rugzak nu zal gebruiken voor de turnles of voor de acro ...

Een leuke stoere rugzak voor Simon dankzij de nieuwe geweldige stoffencollectie van Veritas en een fleurige rugzak voor Sofie met stofjes van bij Pauli Leuven.

Lente = bloemen

Weer  3 GSM-zakjes! Op het werk zijn ze graag gezien en werd er nog eens lief gekeken met vragende oogjes: zou je er nog eens enkele kunnen maken want ...

Neusend in mijn stoffenvoorraad en hopend op een beetje lente kwamen de bloemen op mijn naaitafel snel tevoorschijn. En de zon heeft ook haar goede kant al eens laten zien, maar we willen meer, veel meer zon. 

Dames, geniet van deze fleurige zakjes.

De gelukkige van de FB-give-away ...

Wauw, het werd een lang lijst waar we uit hebben mogen loten om iemand gelukkig te maken. Meer dan 150 vrijwilligers die hun hadden opgegeven om met deze leuke lentetas te kunnen pronken. Er waren zelfs ook mannen van de partij, maar die hadden de tas graag aan hun vrouw of vriendin gegeven hoop ik. 

Wil je weten wie gewonnen heeft? Klik dan even door naar mijn FB-pagina ...

Voor tijdens een frisse zomerochtend!

Hier is er weer ééntje. Eéntje vanuit mijn favoriete boek 'Zo Geknipt!' voor ons allerliefste nichtje. De mutsjes waren ook al voor haar, maar het mocht toch net weer ietsje meer zijn.

Doordat Lulu net een paar weken vroeger is geboren dan gepland waren we hier ook niet tijdig klaar met ons verrassingspakket. Maar we waren niet de enige, want de mama en papa hadden ook gedacht dat ze net iets langer ging wachten om iets van haar te laten horen.

In eerste instantie was ik van plan om het Petit Pan stofje te gebruiken waar ik mijn tas in heb gemaakt die ik weggeef of weggaf  op FB, maar ik had toch net niet te weinig stof gerekend zeker. Maar een geluk bij een ongeluk: tijdens het eerste baby-bezoek tipte mijn schoonzusje haar lievelingskleur van het moment.

En bij mij ging er een belletje rinkelen: Veritas, daar had ik een stofje gezien met een soortgelijke kleur. En, ... daarnaast is het ook zo dat mijn schoonzus meegewerkt heeft aan de nieuwe campagne van de stoffenlijn van Veritas ... Ze herkende het meteen: VERITAS!

Een fris stofje met aan de binnenkant een warm teddyke en om het net wat meer laten af te steken hebben we het afgewerkt met een oranje paspel, oranje stiksel en oranje Kam-snaps. 

Dan mag het al lente zijn, dit jasje had al van pas kunnen komen. Maar ons Lulu is nog net iets te klein. Dus op een frisse zomerochtend of bij een zonnige noorderwind kan hij binnen een maand of 2 hopelijk toch wel van pas komen.

Vogeltjesstof: Veritas

Teddy-fleece: Pauli Leuven

Oranje paspel: Hexagoon Leuven

Als het nog even koud blijft ...

Dan kan Lulu ten volle genieten van haar nieuwe lading mutsjes. 

Lulu is het nieuwe en kleinste en schattigste nichtje tot nu toe. Onze harten smelten alleen al van haar te zien. 

Ze is ondertussen al twee weken oud en wat is ze al veranderd. Bij ons babybezoek in het ziekenhuis hadden we ook enkele snelle zelfgemaakte geschenkjes mee, maar geen tijd om op foto te zetten en minder geslaagd dan deze set mutsjes. 

Echt leuk om te maken. Ik kwam ze tegen bij Missy N. De dame die zoals niemand weg kan met babystuff. En zij linkte naar deze tutorial.

Ben je op zoek naar een snel baby-cadeau, heb je nog wat restjes leuke tricot en een overlock. Het is als het ware in één-twee-drie in de sjakosh zoals ze hier zeggen. Ik had zin om er blijven te maken, maar we hopen hier toch stilaan op een warm zonnetje. En achter het glas lukt dat al wat beter. 

Lulu was dan ook de ideale paspop en ze heeft elk mutsje mogen passen. Nog net ietsje te groot, maar lang zal dat niet duren. Maar ze kan vanaf nu bijna van muts wisselen zoals wij van onderbroek.